Diagram sieciowy to bardzo użyteczne narzędzie do tego, żeby określić jak przebiega praca w projekcie. Jeżeli potraktujesz projekt jak sport zespołowy to diagram sieciowy pokazuje Ci jak wyglądają „podania piłki” i służy temu, żeby piłka nie spadła na podłogę.
Wiadomo co po kolei ma się wydarzyć, żeby projekt zakończył się sukcesem. Jeżeli wykorzystasz program do zarządznaia projektami, który pomoże Ci przygotować diagram sieciowy to bardzo dużo pracy masz wykonane automatycznie. Natomiast warto wiedzieć w jaki sposób to działa pod spodem i jak liczona jest ścieżka krytyczna.
Ścieżka krytyczna – definicja
Metody ścieżki krytycznej została opracowana po to, żeby szybko zorientować się jakie zadania są najważniejsze w projekcie. Jakiej ścieżki powinieneś się trzymać, aby zakończyć projekt jak najszybciej, bez opóźnień. Zanim przejdę do opowiadania jak z niej korzystać to zdefiniujmy sobie ścieżkę krytyczną.
Ścieżka krytyczna to metoda pozwalająca na określenie najkrótszego czasu trwania projektu, w którym zadania zależą od siebie i mogą być realizowane jednocześnie. Wyznacza też najkrótszy, możliwy czas ukończenia projektu.
Gdy zaczynasz projekt, często istnieje presja, żeby ten projekt zrobić jak najszybciej. Możesz robić zadania liniowo jedno po drugim ale to rozciągnie czas trwania projektu. Dlatego bardzo często robi się równolegle te zadania, po to, aby zyskać na czasie.
Co wtedy się dzieje? Dzieje się tak, że zależności między tymi zadaniami są trudne do monitorowania i nie wiadomo kiedy ten projekt naprawdę się skończy. Jak już ustalisz sobie wszystkie zadania i zależności między nimi, wybierasz najdłuższą ścieżkę pod kątem czasu trwania i to będzie wyznaczało ścieżkę krytyczną. Jakiekolwiek zadanie, które na tej ścieżce się znajdzie nie może się opóźnić, bo ich opóźnienie automatycznie opóźnia czas trwania projektu. Jeżeli jesteś w stanie zdefiniować taką ścieżkę krytyczną dla projektu i zadania krytyczne, to jesteś w stanie przekazać ludziom co jest priorytetem, nad czym mają się skupić, co mają robić najpierw. Nie to co jest najfajniejsze, tylko to, co czego opóźnienie opóźni czas trwania projektu. Najczęściej ścieżkę krytyczną tworzy się nie ręcznie, a za pomocą oprogramowania, które wspomaga harmonogramowanie. Jeżeli tych zadań masz bardzo dużo, złożone zależności to warto z niego skorzystać i ścieżka krytyczna wyznaczana jest w tedy automatycznie.
Podsumowując najważniejsze informacje. Ścieżka krytyczna:
– pokazuje najkrótszy, możliwy czas zakończenia projektu
– najczęściej tworzy się ją wykorzystując oprogramowanie
– często ścieżka krytyczna jest nieoczywista
– w projekcie może istnieć więcej niż jedna ścieżka krytyczna
– służy do znalezienia sposobów na skrócenie czasu trwania projektu
Ścieżka krytyczna to najdłuższy pod względem czasu trwania ciąg zadań w projekcie. Wyznacza najkrótszy możliwy czas realizacji projektu.
Hej, ale najkrótszy i najdłuższy? Ale o co chodzi? Już tłumaczę na przykładach.
Przykład pochodzi z książki „Zarządzanie projektami krok po kroku”, gdzie opisany jest projekt budowy placu zabaw. Na tyle prosty, że dobrze pokazuje wiele aspektów projektu.
Na przykładzie widać, że projekt to 8 zadań. 9-te to rezerwa projektowa, która jest elementem strategii zarządzania ryzykiem, ale na potrzeby tego artykułu potraktuj to jako zadanie.
W przypadku niektórych narzędzi do zarządzania projektami zobaczysz od razu na czerwono zaznaczoną na diagramie ścieżkę krytyczną, to te zadania zaznaczone na czerwono. Zadania na ścieżce krytycznej nie mogą się opóźnić, bo jakiekolwiek opóźnienie oznacza automatycznie opóźnienie projektu. To tak zwane zadania krytyczne.
Zadania na niebiesko z kolei krytyczne nie są. Widać gołym okiem, że mają one rezerwę i opóźnienie ich o kilka dni nie opóźni projektu.
Metoda ścieżki krytycznej w projekcie pomaga szczególnie gdy zadań masz naprawdę dużo. Wtedy określenie zależności pomiędzy nimi może Ci pokazać całkiem nietypowe połączeznia! I często okazuje się, że ścieżka krytyczna wcale nie jest tam, gdzie Tobie się wydaje i od początku projektu pakujesz się w pułapkę skupiając na niewłaściwych zadaniach.
Ścieżka krytyczna pokazywana na diagramie Gantt’a tak jak to pokazano wyżej powstaje na podstawie diagramu sieciowego i wygląda tak jak poniżej.
W tym przypadku patrzysz na zależności pomiędzy zadaniami a nie na czas. Ten widok służy do szybkiego zorientowania się jakie są zależności. A pokazane na czerwono prostokąty pokazują zadania krytyczne.
Jest też bardzo duży plus komunikacyjny. Często zlecasz ludziom kilka zadań, ale nie mówisz, które są krytyczne. Dlatego osoba przyjmująca zadanie sama sobie ustala priorytety i robi to tak jak uważa. A to niekoniecznie musi Ci odpowiadać. Dobrą praktyką jest przekazywanie informacji, które z zadań mają rezerwę, a które absolutnie nie.
Ścieżka krytyczna ms project przykład
Metoda ścieżki krytycznej – wady i zalety
Każda metoda ma swoje ograniczenia. Głównym ograniczeniem krytykowanym przez wyznawców innych nurtów jest
- Bazowanie na szacowaniu – jeżeli źle oszacowaliśmy czas trwania to ścieżka krytyczna może nie pokazywać rzeczywistości. To prawda, są jednak metody poprawy szacowania.
- Trzeba znać zakres projektu – oj tak :). To przydatne, żeby wiedzieć, co się robi ;). Ale na poważnie, to faktycznie, jeżeli zakres projektu będzie się zmieniał często i cały zespół pracuje nad projektem to podejście zwinne i wykorzystanie SCRUM może być lepszym rozwiązaniem.
- Za dużo rzeczy dzieje się jednocześnie i ludzie nie mogą się skupić – jeżeli masz możliwość przydzielenie ludzi do pracy w skupieniu nad jednym projektem to faktycznie metoda łańcucha krytycznego może być ciekawym rozwiązaniem. Jeżeli jednak masz zespół rozproszony pomiędzy różne projekty i zadania to ścieżka krytyczna nadal robi swoją robotę
Jak traktować tę metodę? Nie jako jedyną słuszną! Daje informacje o tym jak może przebiegać projekt, pokazuje priorytety i ułatwia kontrolę. To, że ludzie nie rezerwują czasu na działania zaplanowane w projekcie to nie wina tej metody, to całkiem inny problem.
Ścieżka krytyczna ma się dobrze. I będzie miała jeszcze długo :). Powodzenia w projektach i pamiętaj, cokolwiek robisz, zawsze zacznij od 12 pytań.