Odpowiedzialność i wina

„Kto jest za to odpowiedzialny? Kto do tego doprowadził?”, czyli szukamy winnych. To najczęściej występujące połączenie emocjonalne z rodziną słów wywodzących się od “odpowiedzialność”. Co ciekawe rzadko używa się zwrotu „To on jest odpowiedzialny za ten sukces!”. Bez określenia odpowiedzialności, jej delegowania i egzekwowania nie ma szans na udany projekt. Tylko jak to robić, gdy niewiele osób o zdrowych zmysłach chce być za coś odpowiedzialna?

Nie wychylaj się to nie oberwiesz – ale czy coś osiągniesz?

Niestety większość ludzi nauczyła się po prostu nie wychylać. Prosta analiza pozwala dojść do prostego wniosku: to jest bardziej opłacalne. Dopóki organizacja nie zacznie ostro wyznaczać celów i sprawdzać wyników, to dzięki strategii na „trzymanie się środka” można odnieść bardzo wiele korzyści:

• Nikt nie będzie Ci zlecał roboty na wczoraj, bo będzie wolał to oddać komuś, kto i tak się wychyla i mu zależy.
• Nikt nie obarczy Cię winą za porażkę, bo nie będzie Ci mógł jej przypisać w żaden sposób.
• Nikt nie będzie od Ciebie wymagał, bo nawet nie wie, czego.

Żeby było jasne: wierzę bardzo mocno w to, że ludzie dostosowują się do systemu, w którym przyszło im działać! 90% zachowań wynika z tego, co nagradza i karze organizacja. I tyle. Jeżeli nie ma jasno wyznaczonych celów i zakresów odpowiedzialności to jak można być fair wymagając czegokolwiek od kogokolwiek?

W świecie jest więcej kolorów niż tylko szarość..

Jeżeli wszystko jest w odcieniach szarości to mogą się wydarzyć następujące sytuacje:

• Projekty będą się jakoś toczyć i może kiedyś się nawet skończą, nie niepokojone przez nikogo.
• Projekty w końcu umrą śmiercią naturalną, bo ktoś się zorientuje, że nie przynoszą efektów.
• Znajdzie się ktoś, kto chce, żeby jego praca miała sens i weźmie odpowiedzialność na siebie układając sytuacje.

Moje silne przekonanie oparte na lekcjach z praktyki i przywództwa takich osób jak C. Maxwell to:

• Przywództwo mierzy się wpływem jaki masz na otoczenie. Niczym więcej, niczym mniej.

Żeby zacząć mieć wpływ trzeba „zaanektować” pewien kawałek rzeczywistości i powiedzieć „To jest moje i zamierzam urządzić to po swojemu! Zależy mi na efekcie”. Jakiś przykład?

Natrafiasz na chaos? Zacznij urządzać go po swojemu..

Z mojego doświadczenia korporacyjnego. Organizacja przechodziła zmiany. Duże i długotrwałe.  W pewnym momencie zmieniał mi się szef co 3 miesiące. A ja nie dostawałem żadnych wytycznych co do strategii, kierunku, tego co ma sens, a co nie. W końcu zmęczyło mnie to na tyle, żeby przestać czekać. Ustaliłem, co według  mnie jest najsensowniejsze, czym powinniśmy się zająć, jakie cele możemy sobie postawić, z kim powinienem zacząć pracować, żeby te cele osiągnąć.

Zaczęło się dziać coś ciekawego. Wokół tych działań zaczęły się krystalizować konkretne struktury i pomysły. Pojawił się po prostu ktoś, kto wiedział, czego chce i powoli dołączały inne osoby. A wraz z innymi osobami nastawionymi na inicjatywę zaczęliśmy sobie budować nasze środowisko pracy. Jedyne ryzyko, które wiązało się z tym działaniem oznaczało określenie swojego zrozumienia sytuacji, które i tak mogło się zmienić! Jeżeli masz wątpliwości to załóż, że masz rację i działaj!

Odpowiedzialność to cecha lidera, nie polityka

Nie możesz delegować odpowiedzialności, jeżeli najpierw sam jej nie akceptujesz. Jeżeli po prostu przyjmujesz wytyczne z góry i zrzucasz je w dół, zakładając, że „jakby co” to zwalisz na podwładnych to żaden z Ciebie lider. Polityk na pewno, ale na szacunek ludzi nie zapracujesz.

A jak jest z odpowiedzialnością u Ciebie? Opłaca się ją brać na siebie, czy lepiej się nie wychylać? Jak sobie poradziłeś z podobnymi sytuacjami?

[hr height=”30″ style=”default” line=”default” themecolor=”1″]

ZARZĄDZASZ PROJEKTAMI HR?
Pracujesz z biznesem i czekają Cię spore wyzwania w najbliższym czasie?
Naucz się jak skutecznie
• zaplanować
• zbudować zaangażowanie biznesu
• pokonać trudności
Fundament + Gra Symulacyjna + Case Study = 100% praktyki